Miód – dar natury

Dlaczego miód jest zdrowy?
Związane jest to z jego składem. Miód zawiera cukry proste (77%): glukozę i fruktozę. Sacharoza, czyli cukier złożony, występuje w bardzo małej ilości (1,3%). Obecne są także laktuloza i dekstryny. Kolejne składniki czynne to kwasy organiczne, takie jak: mlekowy, szczawiowy, jabłkowy, mrówkowy, winowy oraz polifenole i garbniki. Wyodrębnić można także liczne biopierwiastki: żelazo, miedź, magnez, chrom, cynk oraz witaminy: A, z grupy B, C i kwas foliowy. Występują także karotenoidy, białka enzymatyczne, terpeny, woski. Dzięki wielu zróżnicowanym składnikom miód wykazuje szerokie właściwości prozdrowotne.

Miód jako antybiotyk
Miód wykazuje właściwości bakteriobójcze, dzięki obecności fenolokwasów, garbników, terpenów, flawonoidów oraz enzymów. Oksydaza glukozowa prowadzi do wytworzenia nadtlenku wodoru, czyli inaczej wody ultenionej. Ponadto wysokie ciśnienie osmotyczne wywołuje efekt bakteriostatyczny. Potwierdzono badaniami aktywność wobec bakterii gram-dodatnich, takich jak paciorkowce, gronkowce oraz gram-ujemnych, w tym pałeczek jelitowych. Najsilniejsze właściwości antybiotyczne wykazują miody: gryczany, nektarowo – spadziowy, następnie: lipowy, ze spadzi iglastej oraz nowozelandzki miód z kwiatów manuka. Najczęściej aktywność antybiotyczna wykorzystywana jest w chorobach górnych dróg oddechowych. Najkorzystniej wpływa picie ciepłych roztworów miodu, w proporcji jedna łyżka stołowa na szklankę ciepłego płynu (wody, mleka, soku z malin). Temperatura cieczy nie może być wyższa niż 40°C, aby zachować prozdrowotne funkcje naparu. Miód okazuje się być skuteczny także w leczeniu chorób skóry i błon śluzowych. Przyspiesza gojenie owrzodzeń, oparzeń. Na szczególną uwagę zasługuje nowozelandzki miód manuka, który dzięki zawartości MGO (methylglyoxal), stosowany jest w postaci plastrów na silnie zakażone rany. W stomatologii miód wspomaga leczenie błon śluzowych jamy ustnej przy aftach lub pleśniawkach oraz korzystnie wpływa w przypadku parodontozy i chorób przyzębia.

Miód a układ pokarmowy
Miód wpływa na funkcje wydzielnicze i motoryczne żołądka. Przyśpiesza gojenie nadżerek błony śluzowej żołądka i dwunastnicy oraz działa korzystnie w stanach zapalnych jelita grubego.
Cukry zawarte w miodzie, takie jak laktuloza i dekstryny wykazują właściwości prebiotyczne. Stanowią pożywkę dla jelitowych bakterii Bifidobacterium bifidus. Miód wykazuje łagodne działanie przeczyszczające, wykorzystywane do leczenia przewlekłych zaparć. Na schorzenia układu pokarmowego poleca się miód mniszkowy oraz akacjowy.

Miód jako środek energetyczny
Cukry proste, czyli glukoza i fruktoza, stanowią źródło energii. Substancje szybko wchłaniają się z układu pokarmowego do krwi. Wchłanianie aktywnych składników miodu następuje już w jamie ustnej do naczyń limfatycznych. Każdy rodzaj miodu polecany jest osobom aktywnym fizycznie, sportowcom, osobom starszym i rekonwalescentom, jak również dzieciom powyżej pierwszego roku życia. Ponadto miód koi nerwy. Wykazuje łagodne właściwości uspokajające i nasenne. Zastosować można miód rzepakowy czy lipowy.

Miód na serce
Miód przyczynia się do poprawy pracy serca. Zwiększa siłę jego skurczu, rozszerza naczynia wieńcowe, normalizuje rytm. Ponadto działając moczopędnie, prowadzi do obniżenia ciśnienia. Na dolegliwości sercowe polecany jest miód gryczany, lipowy oraz rzepakowy.

Ziołomiody
Są to produkty wytwarzane przez pszczoły z pożywki węglowodanowej wzbogaconej o składniki ziołowe, dostarczanej przez człowieka. Zawierają liczne ciała czynne i wykazują właściwości takie, jak rośliny z których pochodzą. Spotkać można ziołomiód nagietkowy, tymiankowy, lawendowy, miętowy, głogowy i wiele innych.

Jak stosować miód?
Dorosła osoba może spożywać od 60 g do 100 g miodu dziennie. Składniki aktywne najlepiej przyswajane są po rozpuszczeniu z ciepłym płynie. Zaleca się także trzymanie miodu w ustach, aż do wchłonięcia bezpośrednio z jamy ustnej. Pamiętać należy o umiarze. Nadmiar może wywołać efekt przeczyszczający oraz wyjałowić jelita. Miód jest przeciwwskazany u dzieci poniżej pierwszego roku życia.

Piśmiennictwo:
K. Jędrzejko, J. Machler: Miody - część pierwsza, Panacea 2007, 4 (21), 16-17
B. Kędzia, E. Hołderna - Kędzia: Produkty pszczele w żywieniu i suplementacji diety, Postępy Fitoterapii 2006, 4, 213-222
J. Lutomski: Szczególna rola miodów w ziołolecznictwie, Postępy Fitoterapii 2001, 4, 2-5
Zdjęcia: https://pixabay.com