Zielona Herbata

Zielona herbata, oprócz walorów smakowych, ma także właściwości lecznicze
Hamuje rozwój bakterii w układzie pokarmowym. Pobudza go również do wydzielania soków trawiennych. korzystnie wpływa na metabolizm wątrobowy. Zawarte w zielonej herbacie flawonoidy wzmacniają naczynia krwionośne. Przeciwdziała odkładaniu się złogów na ścianach naczyń krwionośnych, przez co zwiększa się ich przepuszczalność. Hamuje wchłanianie cholesterolu do krwiobiegu, zmniejsza lepkość płytek krwi, zapobiegając tworzeniu się skrzepów. W rezultacie picie zielonej herbaty zapobiega nadciśnieniu, obniża ryzyko zawału serca, choroby wieńcowej oraz udaru mózgu.
Dzięki zawartości fluoru chroni zęby przed próchnicą. Zawarte w zielonej herbacie związki neutralizują bakterie bytujące w jamie ustnej, które mogłyby przyczynić się do zapalenia dziąseł i rozwoju paradontozy. Jednocześnie przeciwdziałają powstawaniu nieprzyjemnego zapachu.
Picie zielonej herbaty podczas stosowania diet odchudzających uzupełnia niedobór witamin i minerałów. Jest bogata w witaminy A, B1, B2, B5, C, E, K, P, PP; związki mineralne zawierające wapń, magnez, żelazo, sód, fosfor, miedź, fluor, mangan, krzem i jod, barwniki (chlorofil oraz karoten).
Zapobiegają nowotworom dzięki zawartości garbników oraz bardzo silnych przeciwutleniaczy, które chronią DNA przed działaniem substancji kancerogennych. Dobrze udokumentowane jest zwłaszcza ich ochronne działanie przed rakiem skóry, wywoływanym głównie przez promieniowanie UV. Stwierdzono, że regularne picie zielonej herbaty wyraźnie zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania, a ponadto zapobiega poparzeniom słonecznym. Pobudza pracę pęcherza moczowego, co przyśpiesza wydalanie toksyn z organizmu.
Zielona herbata wspomaga odchudzanie, ponieważ przyśpiesza metabolizm i usuwa zbędne produkty przemiany materii. Napar hamuje wchłanianie tłuszczów z pożywienia i nasila ich zużycie przez organizm. Chłodnego naparu używa się do przemywania, przy zapaleniu spojówek oraz powiek.
Pierwsze wyniki prowadzonych obecnie badań wskazują, że zielona herbata może chronić mózg przed różnymi formami starczej demencji. Wykazano bowiem, że polifenole wiążą się z toksycznymi składnikami (nadtlenkiem wodoru i beta-amyloidem), odgrywającymi istotną rolę w rozwoju choroby Alzheimera. Po wchłonięciu przez organizm polifenole rozkładają się, przeobrażając się w nieszkodliwą mieszankę związków.

Kto nie może pić zielonej herbaty?
Ludzie starsi, chorzy na serce, z nadciśnieniem tętniczym i jaskrą muszą ograniczyć picie mocnej herbaty, zarówno zielonej, jak i czarnej. Ze względu na dużą zawartość teiny, nie jest to też najlepszy napój dla rozwijającego się organizmu. Dlatego dzieciom do 10 roku życia, w ogóle nie należy dawać herbaty. Starsze od czasu do czasu mogą wypić szklankę słabego herbacianego naparu. Herbata zielona powinna być drugiego lub trzeciego parzenia. Ważną zaletą przemawiającą za tym, by piły ją starsze dzieci, jest zawartość taniny i fluoru zapobiegającego próchnicy. W sklepach można kupić zieloną herbatę pozbawioną teiny i taką każdy może pić bez ograniczeń.

Dobrze zaparzona zielona herbata potrafi postawić na nogi lepiej niż filiżanka porannej kawy
Aby napar zachował najlepsze właściwości smakowe i unikalny aromat, herbatę należy zaparzyć w ogrzanym wrzącą wodą, a następnie do sucha wytartym porcelanowym czajniczku używając miękkiej wody (może być mineralna, o niskiej zawartości wapnia). Temperatura wody do zaparzania waha się pomiędzy 60 a 90 stopniami Celsjusza. Niestety, czas parzenia zielonej herbaty jest zróżnicowany w zależności od stopnia rozdrobnienia suszu, gatunku herbaty i twardości wody. Herbaty bardzo rozdrobnione parzy się króciutko, a te o dużych listkach parzy się znacznie dłużej.
Krótkie parzenie (około 3 minut) powoduje, że teina nie wiąże się z garbnikami, więc napar posiada delikatny aromat, działa orzeźwiająco i pobudzająco. Wydłużenie czasu parzenia z kolei daje nam napar o działaniu relaksującym, ma intensywniejszy aromat (dlatego jest on znacznie bardziej ceniony niż ten z pierwszego parzenia). Pomaga radzić sobie z napięciami emocjonalnymi i stresem.

Czy zieloną herbatę można parzyć wielokrotnie?
Oczywiście. Robią tak najwięksi smakosze, czyli Chińczycy i Japończycy, którzy często pierwszy napar wylewają. Twierdzą bowiem, że herbata powtórnie zaparzona (powinna to być za każdym razem woda świeża, raz gotowana) jest smaczniejsza. Ponownie parzona herbata jest równie bogata, a nawet bogatsza w składniki mineralne niż ta z pierwszego naparu. Chodzi tu zwłaszcza o rzadko występujący w pożywieniu mangan i fluor. Warto jednak pamiętać, że wilgotnych liści zielonej herbaty nie można przechowywać dłużej niż 12 godzin, ponieważ później rozwijają się na nich grzyby.

p>Piśmiennictwo: 
www.naturaherbaty.pl/herbata-zielona.html
www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/medycyna-niekonwencjonalna/zielona-herbata-wlasciwosci-lecznicze-i-przyrzadzanie_33969.html
Zdjęcie - https://pixabay.com/pl/